Het schrijven van een gedicht is in mijn optiek een van de mooiste manieren om je gevoel te uiten.
Ik schrijf mijn gedachten op en deel deze af en toe met de wereld; uiteraard zijn sommige van de geschreven teksten privé en zullen dus niet verschijnen.
Niet altijd is wat ik schrijf waar en je hoeft je niet vervelend te voelen als de tekst je niet raakt. Ik schrijf voor diegene die het leuk vinden om mijn teksten te lezen.
Mocht je plezier beleven aan mijn kronkels, prima, maar is dit niet zo ook goed; doe ermee wat je wilt.
Vind je een van de geschreven teksten aardig, gebruik ze rustig, maar laat het me wel even weten.
Ik wil niet dat de teksten zonder toestemming gebruikt worden, maar als je me het gewoon vraagt denk ik dat het bijna altijd mag.
Zolang mensen het leuk vinden blijf ik posten; maar als niemand op het like teken klikt dan zal mijn werk vanzelf uit deze wereld verdwijnen...
Tenslotte is alles in beweging en blijft niets; en dat vind ik geruststellend.
Ik vind we moeten praten
Over liefde en de lust
Ik vind we moeten praten
Waarom ik je heb gekust
Ik vind we zouden zeggen
Waarom je me nu haat
Terwijl de lust echt ooit nooit stopte
En overging in daad
Kom, laten we nu praten
En zeggen wie we zijn
En dat we samen vinden
Wat geluk zou moeten zijn
Komop laten we gaan paren
En we paren de afstand weg
Waardoor we kunnen zeggen
We praten soms ook echt
ik voel een kleine spetter
van een suikerzoete lach
die jij daar in de verte
ineens mijn kant op hebt gebracht
want ik voel de zachte kriebel
van deze glimlach erg graag
vooral op die momenten
wanneer ik je stiekem vraag
weet je eigenlijk wel
dat wanneer je mij dit schone geeft
spetters van jou aanblik
mijn hart en hoofd beweegt?
om te lachen en te dromen
van een dans gemaakt voor twee
met kristallen parels van het leven
danst mijn glimlach zomaar mee
ik bekijk de fluwelen diepte van je ogen
en droom van de perfecte dans
zodra de allerlaatste tonen klinken
grijp ik die ene kans
om je per ongeluk te vragen
dans je in een volgend leven mee?
Bij de geboorte van een everzwijn
Je weet wel, ‘t roze diertje o zo klein
Kun je eigenlijk niet verzinnen
Dat deze Mammalia ooit zal zijn
Wat Germanen juist beminnen
Niet eenvoudig zacht,
Of heel erg schattig
Ruw gestreept en dan soms wat kattig
maar juist datgene wat jouw naam verteld
een stoere vent, de held
Het dier gezegend met koene blik,
Met echte “houwers” voor de schrik
Noemt zich “Keiler”,
blijft paraat
Omdat hij voor zijn “Rotten” staat
De “Sus” vertoont zijn moed en kracht
Zodra het onrecht op hem wacht
Wetend in het grote woud
Dat de “ketel” blind op hem vertrouwt
En hij Solitair ten strijde gaat
En als de strijd dan is gestreden
Zal hij nog even stil gaan staan
Hij kan blijmoedig zijn huiswaarts gaan
Omdat hij dit doet met slechts één reden
De kleine “Frisling” heeft zijn pyjama aan.
Wees trots op je naam!
*Ter gelegenheid voorgelezen bij de doop van Jort de West.
Mammalia: Zoogdieren
Sus: echte zwijnen
Ketel: Nest
Keiler: Mannetjes Everzwijn
Houwers: Slachttanden
Rotten: Troep
Pyjama: de gestreepte vacht
Er was er eens een prins
In ’t grote rijk d’ On-Ganse
Getooid met veer en hermelijn
Liet hij z’n volk dansen
Op witte schoenen, zoals ’t hoort
Wilde ‘t zwieren hem wel lukken
Dat daarbij de staf verdween
Dat mocht de pret niet drukken
’t Seizoen, dat was een groot succes
Jouw Garde er niet bij
’t zijn pretogen op dit portret,
Want die ogen die vertellen mij
Dat jij hetzelfde bent
Want jij bent nu de nieuwe prins
En die dragen wij op handen
’t is zoals de geschiedenis wil
Er moet soms niets verand’ren
Prins Frank de eerste en ook niet
In dit verhaal ben jij ook de tweede
Op witte schoenen met bonten kraag
Beleeft jou land ‘t rijk verleden
Er al bestond geen twijfel dat op een dag
Hierbij oprecht geschreven
Jij moest vanuit de gans verschijnen
Want wij zijn vrienden voor ’t leven.
Ne obliviscaris
‘t boert en hikt
‘t schuimt en stikt
‘t neemt en geeft
‘t sterft en leeft
‘t breekt en braakt
‘t ramt en kraakt
‘t perst en zucht
‘t komt en gaat
‘t jankt en brult
‘t proeft en smult
‘t hakt en haakt
‘t sloopt en maakt
‘t duwt en trekt
‘t kant en klaart
‘t traant en slikt
’t openbaart
welkom in 't katerparadijs
O jee,
Daar stonden pieten aan de deur,
Er was geen ruitje open
Wel de schuurdeur op een kier
De meiden weggevlogen
De papa op z'n tacx
Oren dicht gehouden
Waar moeten nu de pakjes heen
of moet de sint ze houden
We zetten ze maar in de tuin
opperde de piet
Nee riep sint erg ontdaan
dat wil ik echter niet
Misschien bij het konijn
die kan er wel op passen
nee nee, dat lijkt mij niet
want hij gaat misschien wel plassen
We zetten ze uit het zicht
en laten de meiden zoeken
een tip als laatste zin:
Zoek in groene hoeken
Sint en Piet
Ons allen is gevraagd
Eens ruimhartig na te denken
Om bij jouw 40st* levensjaar
Een adviesje weg te schenken
Een tip of een gedachte
Een antwoord, wijze raad
Een overpeinzing en een richting
Hoe jou leven verder gaat
Nu praat ik graag mijn woorden
En het pennen gaat mij vlot
Maar beschrijven van nieuwe avonturen
Daarvoor schiet ik te kort
Want ik kan geen stukje kiezen
Waarin ik jou vertel
Dat wat je nu eens moet beleven
Want dat weet je zelf wel
In de afgelopen jaren
Zijn we vrienden door dun en dik
Waren er veel mooie streken
Gedurfd, maar vol van schik
We gingen samen stappen
Dronken champagne bij de haard
Rookten sigaren op het leven
Gingen zelfs nog eens te paard
Avonturen door alle jaren
Uitsluitend met een lach
Maakt ons samen boezemvrienden
Waardoor ik zeggen mag:
Ik koester onze vriendschap
Vooral om die ene keer
Pianospel en jij daar roepend:
“Mart, daar is ons liedje weer!”
En nu kom ik op het laatste
En daar mijn beste vent
Is datgene wat ik toedicht:
Blijf gewoon zoals je bent!
*ter gelegenheid van Roger's 40e verjaardag
Daar zit ge dan te wenen
Met de wanhoop in uw klank
O Julia, ach help me
waarvoor mijn eeuwig dank
'k Zoek 5 stukken proza van een dode
dichter of dichterbij
die mijn zorgen weg gaan nemen
en de kennis brengt bij mij
Maar weemoedig mijne Romeo
Weet gij het dan nog niet
dat op laatst moment gekeken
komt den wijsheid in 't verschiet
't klaren van dees euvel
en 't beslechten van dit lot
is nu onhaalbaar echt g'bleken
en aanvaardt 't droevig slot
dat gemakzucht en slecht lezen
niet leidt tot een geest'lijk rijk gevoel
zodat ge voortaan eerder zal gaan zoeken
en je begrijpt wat ik bedoel
Ik wil je voor mijzelf alleen
om in een doosje te bewaren
waarin ik alle speciale dingen
zonder te verklaren
af en toe liefkozen kan
Ik wil je dan zeggen wat ik voel
en zodra je me verstaat
dat bij elke wimperslag
mijn hart steeds harder gaat
want...
ik heb je lief, mijn lief
door de tonen in je stem
en de parfum die mij verdoofd
of je goddelijke lijf
waardoor ik nu geloof
dat door de aanblik van je lach
het geluk de boventoon gaat voeren
die mijn konen kleuren zal
door je lippen te beroeren
en ik je hebben mag
want...
ik heb je lief, m'n lief
je lach,
je stem,
je lijf,
je geur, ja zelfs je humeur
neem ik graag voor lief
o lieve hemel...
waar blijft nu toch de dag
waardoor ik eindelijk weet
dat ik je kussen mag...
en mijn serie wordt compleet
waardoor je mij liefkozen kan
ik heb je lief...
Ze wacht wel op zijn eerste stap,
Die hij dadelijk zeker zet
Hem lokkend met haar lichaam
Verleid ze hem tot in zijn bed
De blikken kruisen, vatten vlam
En weet ze nu al dat ze wint.
Dat door één seconde kijken
Hij haar straks intens bemind
Haar ogen stralen, de lippen zwoel
Door daar te staan zo mooi en stil
Geeft ze hem het diep gevoel
Dat ze al zijn liefde wil
Zoekend naar zijn grote handen
Geeft ze zich over, ongeremd
Laat dan zijn lichaam branden
En denkt, another one night stand.
En als ze gaat, droomt hij nog van geluk
Ze denkt niet aan zijn pijn
't maakt zijn hele denken stuk
en eindigt roemloos voor de trein
another one night stand
Op tafel staan twee glazen
droge witte wijn
De mijne bijna vol,
De jouwe had
veel leger moeten zijn
Kijkend in jouw ogen,
je bent zo sierlijk stil
Probeert de aandacht vast te houden
Terwijl alleen nog diep van binnen
Mijn eigenwijsheid horen wil…
Dat dit een eiland is
Waar ik dromen dansen laat
En je geluk nog echt kunt proeven
Tot de zon het water raakt
Dan ben je uitgesproken
Maar de melodie gaat door
Blijft mijn droom gevuld met tonen
En ik opnieuw mijn hart weer hoor
Elke dag vol puur geluk
Geen zorgen die er zijn
Geen wolken aan de hemel
Alleen suikerzoete wijn
Tot jou lippen het glas weer raken
En de wijn jouw lippen proeft…
Ga door!
omdat het leuk is, omdat het zo leuk is
en zonder dat ik het kan beschrijven
weet ik dat het leuk is
weet jij dat het leuk is...
en je droomt er door
en je straalt er door
en je lacht er door
en je wacht er door
veel langer dan een mens wachten kan
ondanks de regen, ondanks de kou
of de woorden waarvan je eigenlijk zeggen zou
ik droom er door
ik lach er door
ik zing er door
en ga er voor
omdat ik het niet vertellen kan
er niet aan ontkomen kan
en er zeker niet op wachten kan
totdat ik nog eens zeggen kan
ik hou van jou, van jou, van jou
Ik kijk steeds wéér naar jouw ogen
Hemelsblauwe pracht
Luisterend naar de woorden
Spreek je teder en zo zacht
De zinnen lijken logisch
Dit moet nu eenmaal zijn
Maar waarom zie ik in jouw ogen
telkens wéér die pijn
Vol angst en ook vol dromen
Ben je mooi en ook intens
Laat in een ooghoek mijn tranen wellen
En ik mij sterker wens
Want je hebt menig hart gebroken
Zonder dat je het eigenlijk zag
Laten mensen zich verlokken
In jouw wondermooie lach
Ik zie dat aan en verbaas me
Over het beeld dat je bij me legt
Dromen in mijn hoofd
Zonder dat je ooit iets zegt
Ik wens me nu een tovenaar
En kus je tranen weg
Ik wens jouw het geluk
En kus jouw tranen weg
Je kijkt
Zoals ik ooit
Zo graag kijken wou
Maar ik de blik niet vinden kon
Die mij er van overtuigen zou
Dat wat ik voelde niet slechts een droom zou zijn
Want…
Ik heb nog nooit gezien
Dat iemand zo mooi en ook zo blij
Haar ogen als zo kan laten stralen
Want je kijkt
Je kijkt alleen naar mij
En ik maar denken
dat ik zonnestralen droom
Want…
Ik zie het in jouw ogen
En voel de wind die mij kan dragen
Ik wil jouw zachte woorden horen
En fluisterend jouw lippen vragen…
Wil je zolang als het dan kan
Echt wel blijven kijken
Blijf je bij mij kijken dan,
Al is het maar vannacht…
Totdat de zon opkomt?
En al haar gouden stralen lacht.
En ik vergeet dat ik je droom...
De zoete geur van herfst, geurt zomaar in mijn kop
Bladeren vallen, ademloos, dwars door deze tere mist
Een lappendeken voor de echte kou, die vast en zeker komt
Rillend van genot je nu al dagen weet
Dat door dit herfstbeeld, ik besef
Besef ik dat ik leef.
Zie dit dier, volmaakte kracht
Dampend zweet bedekt zijn stoere huid
Glanzend zwart, zie hem staan
Briesend hij op mijn teken wacht
Om in nevelen voluit, voluit in galop te gaan
Proef de herfst en luister,
Want…
Mijn hart gaat in galop…
Ik ben vandaag zo hopeloos,
Onaardig, streng, meedogenloos,
Mijn woorden zijn zo rusteloos,
Mijn hart van slag en uiterst broos,
Want ik ben echt zo hopeloos,
Hopeloos verliefd.
Wat iedereen ook denken zal,
Doet me niks, nee niemendal,
De tijd staat stil, bestaat niet echt,
Wacht tot jij nog één keer zegt,
Nog één keer fluistert met een lach,
“Ik raak zo hopeloos van slag”.
Eerst dacht ik nog, ‘t voelt zo vreemd,
Beestjes springen, ‘k ben ontheemd,
Vol liefde, vlinders, ik ben zo blij,
Omdat jij riep “denk ook aan mij”,
Daardoor ben ik zo hopeloos,
Hopeloos van slag.
Een rozenblaadje valt geruisloos weg,
Dwarrelt zonder woorden neer,
Haar schoonheid verliest die rode glans
Een volgend blaadje valt al weer
Ik voel de pijn zo diep in mij
Ben ik schuldig aan dit leed?
Omdat ik zoveel van je hou
Haar zomaar van de tak af sneed
Besef komt dan zo zuiver broos,
Mijn bezit is slechts in lucht gekerfd
Het verwelken van een roos
Is alsof, er iemand sterft
1000 en één keer.
Geel parelend ochtendlicht verstoort serene rust
De tijding is gekomen, waarop zij eindelijk kust
Het schip ligt al te wachten
Geduldig op zijn knecht
Dronken ooit getekend
Zijn lot daarmee beslecht
Nu het onafwendbaar afscheid nadert,
Praat hij nog éénmaal zoet
Gekozen voor dit leven,
Waardoor hij nu vertrekken moet
Zijn hart zich vult zich zo kolkend
Schuim van zeemanspijn
Een liefde scheurt door wat gebeurd en dus uiteindelijk moet zijn
Haar verborgen tranen komen en verdringen de belangen
De hele wereld stil in één moment
In één moment gevangen
Het vaarwel is nu gekomen,
Droog de tranen van je huid
Kom je ooit weerom mijn lief?
Waarop je dan voor mij besluit
Mijn moment te vangen
In één enkel ogenblik van rust
Zodat ik kan verdrinken
In jou echte liefdeskus
En ik uiteindelijk leef.
Zacht en teder, zo ben jij
Ogen stralen, lippen tuiten, woorden praten
Vertellen mij…
“Ik voel een tintel op mijn huid”
Mijn hart, onzeker, bang en bonzend
Hoopvol kloppend,
dansend, gonzend,
“Voel een tintel, niet te stoppen…”
Jij, ontloken schoonheid uit mijn duister,
Eenvoudig, mooi in evenwicht,
Ademloos ik nu maar fluister…
“Ik wil jou tintel op mijn gezicht”
Jouw lippen branden, brengen vlammen en gedachten,
Zo onzeker, zo dichtbij
Vol passie, kracht en puur emotie
“Laat je nog een tintel los op mij?”
Een prachtig meisje, op een mooie groene fiets,
Pedaalde zo mijn leven in
Verwachtte liefde, een blijvend iets
En haar vertrouwde woorden fietsten met me mee
Want we waren jong en onbevreesd
Onbehouwen en eigenlijk nog zo klein
Op weg, zelfs zonder tegenwind
Wij zouden eeuwig “samen” zijn
Maar ik fietste niet op “haar” manier
Remde harder dan zij trappen kon
De liefde kwam in onbalans
Het fietsje viel dus om.
Ik stuiterde daar op de stoep
Had builen en een schram
Bleef liggen van verdriet
Tot een ander fietsje kwam
Een fietsje kwam, ik dacht “gered”
Pedaalde toch weer in de goot
Ik had niet eens goed opgelet
Het fietsje was voor mij te “rood”
Ben ook daar van afgestapt
En besef lopend wat ik mis
Ik had zuinig moeten zijn
En “groen” de echte fietskleur is
Er zaten eens twee hamsters te huilen in het bos
De ene wilde neuken, de ander was de klos
Maar hoe ze ook probeerden, ze kreeg haar broek niet los
Hoe hard hij dan ook rukte, of aan haar ritsje hing
Er zat iets vast daar tussen, waardoor die niet meer ging
De een begon te kreunen, de ander schreeuwde uit
het maakt me gek, ik wil je nu, ’t jeukt zo in mijn fluit
pak dan toch een schaar en knip m’n kruis er uit
Laat me voelen wat ik wil, O, klim er boven op
en als we dan zo bezig zijn dan gaan we in galop
Maak me klaar, Vul me maar en hijs je vlag in top
Na uren van gezwoeg, uren van geruk
Gaf de ene hamster op, ze waren beiden stuk
Met tranen in haar ogen, zei zij dat ‘t niet gaf
Maar sloeg van pure woede, pardoes zijn lid er af
Geschrokken dat ze was, spoedde ze zich weg
De straat was ze vergeten, zo dronken van de pech
De lampen waren fel, de auto raakte haar
En met haar laatste diepe zucht kwam zij nog eenmaal klaar
De laatste gedachte kwam, het bloed spatte in’t rond
Zalig, Zalig, nu nog in m’n kont !
Op een mooie zomeravond
als de muggen zachtjes zingen
zal ik eens een tafel dekken
en je vragen aan mijn dis
Op die mooie zomeravond
als de zon zo teer verdwijnt
met de bergen in de verte
ga ik zeggen wat er is
Ik zal zoeken naar de waarheid
om te vertellen hoe ik leef
en telkens als ik bijschenk
verbergen dat ik beef
en bij het twinkelen van de sterren
als je de wijn dan proeft en lacht
en je ogen nog iets meer stralen
zal ik met je klinken, met je kinken op de dag
en alles is perfect...
